بازار فولاد هر روز چهره‌ای جدید پیدا می‌کند اگرچه بیشترین اثر آن را در نوسان قیمت‌ها می‌بینیم. یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای تحلیل این بازار توجه به پرسش‌هایی است که در این بازار مطرح می‌شود از جمله اینکه آیا باید شمش صادر کرد یا میلگرد، ارزآوری مهم‌تر است یا تغذیه بازار داخلی و مدیریت نرخ در بازار آزاد، اشتغال در زنجیره فولاد را باید در نظر داشت یا توازن بازار مصرف از کارخانه نورد تا پروژه‌های ساختمانی. همه این‌ سوالات در زمان‌های مختلف پرسیده شده ولی یا پاسخ درست به آن داده نشده یا پاسخ‌ها در زمان‌های مختلف از سوی بخش‌های دولتی با محوریت وزارت صمت تغییر کرده است. البته به مدیریت دستوری این بازار مدت‌هاست که عادت کرده‌ایم؛ ولی نتیجه‌ای دربرنداشته است.

سوال این روزهای بازار فولاد این است که آیا باید شمش صادر کنیم یا میلگرد. در این گزارش تلاش کردیم تا به این پرسش بپردازیم آن هم از جنبه‌های مختلف آن، همچون زنجیره ارزش تولید فولاد یا ارزآوری و صادرات. البته اگر معتقد به طرح سوال و پاسخ به پرسش‌های مطرح شده باشیم شاید این روند تصمیم‌سازی دستوری و اجرا استمرار یابد و هیچ‌گاه از قید مدیریت دستوری بازارها خارج نشویم؛ مگر آنکه ایده بازار را بپذیریم یعنی ببینیم بازار کدام جریان کلی و مسیر عمومی را می‌پذیرد.

بازار مقاطع طویل فولادی کشور پس از هفته‌ها روند افزایشی و تقاضای غیرواقعی این روزها به ثبات نسبی رسیده و منابع مالی که پیش از این با هدف حفظ ارزش پول وارد این بازار می‌شدند تقریبا درحال خروج هستند. در این میان فعالان بازار معتقدند در این شرایط که تقاضای بازار داخل به ثبات نسبی رسیده، افزایش صادرات مقاطع بهترین راه برای استمرار تولید در صنایع پایین‌دستی و واحدهای نوردی است. در این میان مرتبط کردن رشد صادرات با افزایش قیمت این محصولات در بازار داخل نیز موضوعی نادرست تلقی می‌شود چرا که بازار داخل اشباع از مقاطع طویل فولادی بود و عدم تعادل عرضه و تقاضای مصرفی عامل رشد قیمت در هفته‌های قبل نبوده است. البته در هفته گذشته افزایش نرخ ارز نیمایی باعث بالا رفتن نرخ پایه مقاطع طویل فولادی در رینگ معاملاتی بورس‌کالا شد که عدم ثبت تقاضای کافی برای خرید این محصول نشان داد که این بازار دیگر تمایلی به افزایش نرخ ندارد. بررسی‌های «دنیای‌اقتصاد» نشان می‌دهد که تولیدکنندگان میلگرد نیز با در نظر گرفتن شرایط بازار داخل خواهان مجوز صادرات بیشتر هستند و معتقدند این رشد صادرات در عین حال که نفع کشور را درپی دارد، تنها راه برای تحقق افزایش تولید این صنایع است. این تولیدکنندگان عدم استمرار عرضه شمش را مهم‌ترین چالش پیش‌روی خود دانسته و معتقدند درصورتی که کشور برای تامین ارزآوری روی فولادسازان تکیه کند اگر بر بخش صنایع تکمیلی تمرکز کند نتیجه مطلوب‌تری هم به لحاظ ارزی و هم به‌لحاظ ارزش آفرینی و اشتغال‌زایی خواهد داشت.

تیم تحلیلی آهن اینفو
#آگاهانه_خرید_کنید