کشتی صادرات فولاد ایران به گل نشسته...!
تحلیلی بر عملکرد صادرات شرکت های بزرگ فولادی کشور طی اسفند و از ابتدای سال 97
بر اساس گزارشات اخیر، طی اسفند سال گذشته، کل صادرات شرکت های بزرگ فولاد ساز ایران 457585 تن بوده که 44 درصد کاهش یافته است. همچنین از ابتدای سال 97 تا ماه اسفند نیز 5546640 تن انواع محصولات فولادی توسط تولید کنندگان ایرانی صادر شده است که در مجموع با افت 25 درصدی مواجه شده است. از سوی دیگر بررسی ها نشان دهنده ی این است که کاهش 44 درصدی صادرات اسفند ماه شرکت های بزرگ فولادی و افت 25 درصدی مجموع صادرات از ابتدای سال 97، عمدتا ناشی از عوامل بسیاری است که از بارز ترین آن می توان به تحریم های همه جانبه ای که گریبان گیر ایران شده است، اشاره کرد. خصوصا که طی چند روز اخیر آمریکا مجددا این تحریم ها را تشدید کرده و به کشور هایی که قبلا اجازه واردات از ایران را داده بود (علی الخصوص نفت)، دستور منع این کار را داد و با این کار عرصه را بر ایران تنگ تر از گذشته کرد اما این در حالی است که هنوز هم برخی از کارشناسان در پی تلقین این امر هستند که تحریم ها نمی تواند تاثیر چندانی بر کشور ما بگذارد و ما با تکیه بر توانایی های خود، می توانیم تحریم ها و مشکلات مربوط به آن را بی اثر کنیم!
اما آمار چیز دیگری می گوید. بر اساس آمار به دست آمده، کلیه ی شرکت های بزرگ فولادی دچار کاهش بی حد و حساب صادرات شده اند. از شرکت ذوب آهن با 27 درصد افت صادرات برای همه ی محصولات، شرکت فولاد کاوه جنوب با 29 درصد کاهش برای بیلت و فولاد خوزستان با 30 درصد کاهش برای همه ی محصولات گرفته تا کاهش 100 درصدی شرکت های فولاد هرمزگان برای اسلب، فولاد اکسین برای ورق عریض و فولاد خراسان برای صادرات میلگرد، همه و همه درگیر رکود بی سابقه در بازار صادرات هستند و مجبورند تنها به فروش داخلی بسنده کنند.
علاوه بر این، طبق آمار، بازار صادرات انواع محصولات فولاد مبارکه در اسفند ماه سال گذشته 94353 تن بوده که در حدود 61 درصد کاهش پیدا کرده است و در طول 11 ماهه سال 97 نیز با 32 درصد کاهش به 878037 تن رسیده است. این اعداد و ارقام برای فولاد مبارکه که در عرصه صادرات همچون دیگر فولادساز ها فعال بوده و افتخار آفرینی می کرد تقریبا غیر قابل باور است!
با توجه به وضعیت فعلی بازار صادرات، کارشناسان در این زمینه همان پیشنهادات قبلی خود را عنوان کرده وخواستار تنظیم کمیته ای برای تنظیم بازار صمت هستند که وظیفه قیمت گذاری محصولات فولاد را به بورس کالا برگردانده و متمرکز بر تحریک تقاضای داخلی و صادرات شود. آن ها همچنین بر این باورند که رشد تولید فولاد سازان همزمان با افت تقاضای داخلی ناشی از رکود صنایع، می تواند ضمن افزایش چشم گیر موجودی انبارهای فولاد سازان، تداوم تولید زنجیره را تهدید نماید.
تحلیل اختصاصی آهن اینفو
8 اردیبهشت 97