چین هیچ برنامه‌ ای برای کاهش ظرفیت فولاد در سال 2019 ندارد...

بیم و امید های فولاد به اصلاحات چینچکیده خروجی سمینار پایان سال میلادی که به بررسی روند‌ های اقتصادی مختلف می پردازد، اتفاقاتی که طی هر سال در حوزه فولاد چین رخ می‌ دهد را نیز نشان می دهد. براساس این گزارش، خروجی کلی در حوزه های اقتصاد کلان و بازار فولاد چین نشان می‌ دهد که وضعیت اقتصادی چین در سال ۲۰۱۹ تقریبا ثابت با شیب ملایم کاهشی است و قیمت فولاد چین نیز در سال ۲۰۱۹ تا حد زیادی به تقاضا وابسته است تا عرضه. به‌ عبارتی عرضه تعیین ‌کننده مسیر های آتی بازار های فولادی نخواهد بود. علاوه بر این در حوزه اقتصاد کلان هم سه مورد قابل بررسی است:۱- پیش‌ بینی می‌ شود که رشد تولید ناخالص داخلی چین در سال جاری میلادی به ۶/ ۶ درصد برسد که نسبت به سال ۲۰۱۷ که ۸/ ۶ درصد بود، ۲/ ۰ واحد درصد کم تر می باشد.۲- رشد تولید ناخالص داخلی چین در سال آینده میلادی بین ۲/ ۶ تا ۵/ ۶ درصد پیش‌ بینی می ‌گردد.۳- اقتصاد چین در میان ‌مدت و بلند ‌مدت توانایی زیادی برای رشد دارد، هر چند باید مراقب سرمایه ‌گذاری‌ ها در چنین شرایطی باشد.همچنین در حوزه قیمت، عرضه و تقاضای فولاد باید به پنج نکته اساسی توجه داشت که در این سمینار مورد بررسی قرار گرفته است:۱- انتظار می ‌رود در ۳ ماه اول سال ۲۰۱۹ قیمت‌ های فولاد در بازار داخلی چین به ‌طور نسبی ثابت با شیب نزولی ملایم همراه باشد.۲- در سه ماهه دوم سال ۲۰۱۹ قیمت ‌ها تحت فشار قرار گرفته و کاهش پیدا می کنند.۳- در سال ۲۰۱۹ چین هیچ برنامه‌ ای برای کاهش ظرفیت فولاد ندارد؛ چرا که به تمامی اهداف برنامه‌ های تنظیم و کاهش ظرفیت خود در پایان سال ۲۰۱۸ رسیده است. در این برنامه چین توانسته ۱۵۰ میلیون تن مازاد ظرفیت را بین سال ‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ حذف کند؛ و علاوه بر آن ۱۴۰ میلیون تن ظرفیت کوره‌ های القایی را تا ژوئن ۲۰۱۷ (در یک سال و نیم گذشته) نیز کاهش دهد.۴- در سه ماهه دوم و سوم سال آتی میلادی، چین کنترل روی خرید ملک دوم در برخی از شهر ها را کاهش خواهد داد که این خود عامل محرک مقطعی قیمت‌ های فولاد خواهد بود.۵- در سال ۲۰۱۹، پکن به کنترل ‌های محیط زیست ادامه خواهد داد؛ و بیش تر تمرکز خود را روی صنایع بالا دستی فولاد متمرکز خواهد کرد.با توجه به روند های قیمتی و همچنین جنگ تجاری که میان چین و آمریکا وجود دارد و اخیرا پیش‌ بینی ‌ها در حوزه فولاد را محدود کرده است، رئیس‌جمهور چین در سال ۲۰۱۶ تصویب کرد که تا سال ۲۰۲۰، به میزان ۱۵۰ میلیون تن ظرفیت فعلی فولاد را از مدار خارج می‌ کند. یک سال بعد و در سال ۲۰۱۷ اعلام کرد که این کاهش ظرفیت را ظرف مدت ۳ سال انجام خواهد داد.در واقع چین، یک سوم رقم کاهش ظرفیت را در همان سال ۲۰۱۶ عملی کرد و توانست ۴۸ میلیون تن تولید را از مدار خارج کند، در سال گذشته میلادی نیز این کشور توانست از برنامه گفته شده جلو بیفتد.‌ تا آخر سال ۲۰۱۸ پیش‌ بینی می ‌شود که این کشور باقیمانده این رقم از کل برنامه را از مدار خارج ‌کند؛ بنابراین تا آخر سال‌جاری هم باقیمانده مازاد را از مدار خارج می‌ کند و در کل به رقم ۱۵۰ میلیون تن که پیش از این و در سال ۲۰۱۶ از آن خبر داده بود دست پیدا خواهد کرد. به موازات باید یکی از عمده منابع آلودگی‌ هوای شهر های چین را در کوره ‌های القایی دید که میزان ۱۴۰ میلیون تن تولید از این کانال در سال ۲۰۱۷ از مدار خارج شده است، یعنی چین ۸۳۰ میلیون تن فولاد در سال ۲۰۱۶ که ظرفیت تولید فولاد این کشور در آن سال چیزی بالغ بر یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون تن بود، تولید کرده است. به‌عبارتی ظرف مدت ۳ سال توانسته نزدیک به ۳۰۰ میلیون تن اضافه ظرفیت خود را از مدار خارج کند. روندی که چین فعلا آن را دنبال می ‌کند تولید حدود ۸۰۰ میلیون تن فولاد است که در سال ۲۰۱۹ هم پیش‌ بینی شده با همین روند به تولید ادامه خواهد داد. تنها معضلی که در حال حاضر «شی جین پینگ» رئیس‌جمهوری چین با آن دست به گریبان است، «جنگ تجاری» است که نیمه دوم سال ۲۰۱۸ میان چین و آمریکا اتفاق افتاده و هنوز ادامه دارد. این موضوع باعث شد رشد اقتصادی چین عقب بیفتد؛ به ‌طوری‌ که رشد اقتصادی ۶/ ۶ درصدی چین در سال ۲۰۱۸ در حالی به ثبت رسیده است که به عقیده کارشناسان اگر جنگ تجاری آمریکا و چین اتفاق نمی‌افتاد این عدد تقریبا برابر با سال گذشته بود، ولی این عامل بازدارنده، سرعت رشد اقتصادی چین را کاهش داد.  با توجه به نشست اخیری که در آرژانتین بین آمریکا و‌ چین برگزار شد، براساس مذاکراتی که در این نشست صورت گرفت دو کشور به مدت سه ماه تا مارس ۲۰۱۹ به یکدیگر فرصت دادند تا تصمیمات جدیدی را برای رفع مشکلات موجود اتخاذ کنند که رئیس‌جمهور چین نیز از این موضوع بسیار استقبال کرد؛ چراکه جنگ تجاری باعث شد چین از برخی اهداف تجاری ‌اش در کلیه زمینه ‌های اقتصادی جا بماند. روسای ‌جمهور دو کشور در برهه کنونی به‌ دنبال دستیابی به یک روند تعادلی هستند. بنابراین پیش‌ بینی می‌شود توافق ۳ ماهه میان این دو کشور در طول سال ۲۰۱۹ ادامه یابد.کارشناسان معتقدند ۶ ماه دوم سال ۲۰۱۸ برای فولادسازان دنیا و به‌طور خاص ایران (با احتساب تحریم‌ها) دوره خوبی نبود؛ بازار فولاد در این برهه مطابق پیش‌بینی‌هایی که پیش از این و در سال ۲۰۱۷ شده بود حرکت نکرد و علت اصلی آن هم جنگ تجاری میان آمریکا و چین بود که ترکش‌های این جنگ تجاری پس از چین به اروپا و ترکیه هم اصابت کرد و به عاملی در جهت برهم زدن پیش‌بینی‌ها درخصوص بازار فولاد جهانی بدل شد. در صورتی که سه ماه ابتدایی سال ۲۰۱۹ براساس توافقی که بین واشنگتن و پکن صورت گرفته پیش برود می‌توان انتظار داشت که بازار با شرایط رو به بهبودی مواجه شود. به‌عبارتی بازار فولاد در ماه‌های ابتدایی سال ۲۰۱۹ می‌تواند بازاری متوسط و رو به بالا ارزیابی شود، پس از آن و در سه ماه دوم سال ۲۰۱۹ بازار فولاد ممکن است مقداری با کاهش روبه‌رو شود؛ به این دلیل که وضعیت ادامه توافق و قراردادهای میان آمریکا و چین در سطح جهانی مشخص نیست. منبع: دنیای اقتصاد یکشنبه 2 دی 1397