قیمت گذاری در زنجیره فولاد اصولی نیست

عضو هیات مدیره انجمن نوردکاران ایران گفت: قیمت گذاری محصولات فولادی یا باید از ابتدا و یا از انتهای زنجیره باشد و بر اساس شاخص های صادراتی قیمت کل زنجیره تعیین شود.

احمد رضوی نیک در گفتگو با فولادبان افزود: نوردکاران بارها نظرات خود را اعلام کرده اند و خواستار این هستند مکانیزم عرضه و تقاضا در بازار، قیمت مواد اولیه و محصولات فولادی را تعیین کند و دولت از قیمت گذاری ، قیمت سازی و حباب سازی دست بردارد.

وی دامپینگ محصولات در بازارهای جهانی و تعیین قیمت در بازار داخلی را از علتهای اصلی تعیین قیمت بیان کرد و ادامه داد: قیمت محصولات فولادی از طرف دولت، وزارت صمت و بورس کالا مدیریت و تعیین می شود و از طرف دیگر با دامپینگ محصولات نهایی و فولادی در بازارهای جهانی ،عملا مکانیزم بازار از دست رفته و بازار به دست شرکت ها و واحدهایی مانند فولاد مبارکه سپرده شده است.

این فعال صنعتی تصریح کرد: قیمت ها مانند قیمت روز ورق گالوانیزه رنگی، ورق قلع اندود باید براساس درصدی از قیمت های جهانی، مارجینی از تقسیم سود تعیین شود تا  از این سود تمام زنجیره فولاد سود ببرند بعبارتی خواسته نوردکاران این است که قیمت گذاری یا از سنگ آهن شروع شود و یا از محصولات نهایی و این در حالیست که در حال حاضر قیمت گذاری محصولات فولادی تولید داخل براساس شمش یعنی از میانه زنجیره می شود.

رضوی نیک با اشاره به تعیین قیمت محصولات فولادی از انتهای زنجیره فولاد گفت: اگر تصمیم دولت یا وزارت صمت بر این باشد که قیمت محصولات نهایی تولید داخل را از میلگرد یا محصول نهایی تعیین کند باید  ۱۰ تا۱۵ درصد کمتر از قیمت های جهانی با  توجه به تحریم های موجود بر بازار ایران قیمت میلگرد را لحاظ کند یعنی اگر قیمت میلگرد در بازارهای جهانی ۵۰۰ دلار است تولید کننده ایرانی موظف است قیمت را ۴۶۰ دلار برای فروش تعیین کند.

وی افزود:با توجه به قیمت ریالی و لحاظ کردن هزینه تولید ۱۱ و نیم درصدی و در نظر گرفتن سود ۷ درصدی قانونگذار برای واحدهای تولیدی و درنهایت مارجین ۱۸ و نیم درصدی قیمت میلگرد به ریال تعیین می شود و با تعیین قیمت میلگرد می توان قیمت آهن اسفنجی،  گندله ، کنسانتره و سنگ آهن را نیز مشخص کرد.

عضو هیات مدیره انجمن نوردکاران ایران با انتقاد از اینکه بیشترین سود زنجیره نصیب فولادسازان شمش می شود، ادامه داد: قیمت گذاری دولت در محصولات فولادی سبب شده بیشترین سودخالص یعنی ۳۷ درصد به وسط  زنجیره ، در بالادستی ۱۷ درصد و در پایین دستی فقط دو درصد سود تخصیص یابد.

رضوی نیک بهره مندی میانه زنجیره از بیشترین سود خالص زنجیره را موجب کاهش تولید محصولات داخلی بیان و تصریح کرد: سود میانه زنجیره همچنین موجب شده است تفاوت مارجین سود میلگرد و شمش از ۱۸و نیم درصد به ۹ درصد برسد درحالیکه هزینه تولید ما بیش از۱۰ درصد است و بیشتر واحدها برای تولید محصولات فولادی خود زیان می بییند و به همین علت در حال حاضر ظرفیت تولید ۳۷ میلیون تنی تولید فولاد کشور به  ۱۶ میلیون تن و ظرفیت خالی تولید به علت زیان ها و خسارت ها به ۲۰ میلیون تن رسیده است.

برای مشاهده منبع خبر اینجا کلیک نمایید